منتظر ظهور

از ما ، عمل چندانی نخواسته اند!

مهم تر از عمل کردن ، « عمل نکردن » است!

تقوا یعنی عمل گناه را مرتکب نشدن.

همه می پرسند : چه کار کنیم ؟

من می گویم : بگویید چکار نکنیم ؟

و پاسخ این است : گناه نکنید ! شاه کلید اصلی رابطه با خدا گناه نکردن است .  ( مرحوم آیت الله بهجت (ره) )

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود :
خداوند تعالی را فرشته ای است که هر شب نازل می شود و صدا می زند :
ای بیست ساله ها جدیت و کوشش کنید.
ای سی ساله ها زندگی و دنیا شما را فریب ندهد.
ای چهل ساله ها برای دیدار لقاء پروردگارتان چه آماده کرده اید؟
ای پنجاه ساله ها برای شما ترساننده (آثارپیری ومرگ) آمد.
ای شصت ساله ها وقت برداشت کردن رسیده (وقت رفتن نزدیک شده).
ای هفتاد ساله ها شما را می خوانند پس جواب دهید.
و ای هشتادساله ها ساعت (آخرعمر) شما آمد و شما غافل هستید !
سپس گوید اگر نبودند بندگان رکوع کننده و مردان خاشع و اطفال شیرخوار و حیوانات چرنده ، عذاب سختی بر شما نازل می شد.
(مستدرک الوسائل،ج12،ص157،باب96،حدیث13769).

تسلیم نیکو در برابر فرمان خدا ایمان به من داد ؛ بخل و بداخلاقی ، آن را از من گرفت.

سخاوت ، آسایش به من داد ؛ بخل ، آن را از من گرفت .

ایمان ، عزت در دین و دنیا به من داد ؛ ترک جهاد ، آن را از من گرفت.

صداقت در تجارت ، برکت به من داد ؛ سوگند خوردن ، آن را از من گرفت.

خدا پروایی و خوش اخلاقی، بهشت را به من داد ؛ بخل و سخن چینی ،آن را از من گرفت.

تلاوت قرآن در خانه ,خیر کثیر به من داد ؛ بی رغبتی به تلاوت قرآن ، آن را از من گرفت.

حسن همسایگی ، رزق و روزی به من داد ؛ خیانت در امانت ، آن را از من گرفت.

زنده نگه داشتن یاد ائمه (علیه السلام) رحمت الهی به من داد ؛ هم نشینی با افراد غافل ، آن را از من گرفت.

نیکوکاری ، طول عمر به من داد ؛ تعدی و سرکشی ، آن را از من گرفت.

همنشینی با عالم و دانشمند ، فروتنی به من داد ؛ هم اندیشی با دنیاپرستان ، آن را از من گرفت .

ابن عباس نقل مي كند: 

روزی پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)نشسته بود،که به ترتیب امام حسن و امام حسین،حضرت فاطمه و حضرت علی (علیهاالسلام)به حضورش رسیدند رسول خداازدیدن آنان شروع به گریه کرد و مصائب آتی و ستم های وارده را بعدازرحلت خویش متذکرشد آنگاه درموردفاطمه(علیهاالسلام)چنین فرمود:

واما دخترم فاطمه سرور زنان عالمیان ازاولین وآخرین است.اوپاره ی تن من ونورچشمم ومیوه ی دلم وروح وروان من می باشد.فاطمه حوری است به صورت بشر،هرگاه اودرمحراب عبادت ظاهر شودودرپیشگاه خدا قرار گیرد،نورش برملائکه آسمانهامی تابد.همان طور که نورستارگان بر اهل زمین می درخشد،درآن حال خداوندبه ملائکه اش می فرماید:

« ای ملائکه من!بنگرید به فاطمه(علیهاالسلام)سرور زنان و کنیزانم که چگونه دربرابرمن به عبادت ایستاده؟ وچه سان از ترس وخشیت من می لرزد؟وبا چه روح معنوی و حضور قلبی مراپرستش می کند؟من شماملائکه ام راگواه می گیرم که پیروان اورادرآتش نمی سوزانم.»

امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند :                                                                                   خداوند تبارک و تعالی به سوی زمین نگریست، پس ما را برگزید و برای ما شیعیانی برگزید که ما را یاری می کنند، آنها از خوشحالی ما خوشحال و به خاطر اندوه ما اندوهگین می شوند و مال و جانشان را در راه ما نثار می نمایند، آنان از ما هستند و سرانجام نیز با ما خواهند بود. (1)
یاری اهل بیت و نصرت امام عصر (علیه السلام) توفیقی نیست که برای هر کسی فراهم گردد. در هر نظامی یاران و خدمتگزاران و کارگزاران از ناحیه خود نظام انتخاب می شوند. نظام الهی نیز از این قاعده برکنار نیست. یاران خدا و یاوران پیامبر خدا و اهل بیت علیهم السلام همگی توسط خداوند متعال انتخاب شده و به واسطه رسول گرامی و اهل بیت (علیهم السلام) پذیرفته می گردند.
خوشا به حال کسی که خداوند از ابتدا او را برای یاری ولی خود انتخاب کرده است؛ آن امامی که جدش امام صادق (علیه السلام) سالها پیش از تولد او آرزومند یاری و خدمتگزاری اش می باشد و زمزمه می کند:
لَو أدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ اَیامَ حَیاتی (2)
اگر او را درک می کردم حتماً تمام عمر را صرف خدمتگزاری اش می کردم.
در آنجا که جد بزرگوار او، آن امام عزیز، چنین آرزو می کند، ما را توان صحبتی نیست به جز حسرت و آرزو، بیم و امید …

(1) . ترجمه مکیال المکارم، ج2، ص242، به نقل از خصال/ شیخ صدوق، ج2، ص 635
(2) . بحارالانوار، ج 51، ص148، ح23